کاربرد درختان توپلو چیست - پرورش انواع درختان صمغ توپلو

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

بومی شرق ایالات متحده، درخت توپلو یک درخت سایه جذاب است که در مناطق باز با فضای زیادی برای گسترش و رشد رشد می کند. در این مقاله درباره مراقبت و نگهداری درخت توپلو بیاموزید.

مراقبت و کاربرد درختان توپلو

درختان توپلو در مناطقی که به اندازه کافی بزرگ هستند، کاربردهای زیادی برای اندازه آنها وجود دارد. آنها درختان سایه عالی می سازند و می توانند به عنوان درختان خیابانی باشند که در آن سیم های سقفی نگران کننده نیستند. از آنها برای طبیعی‌سازی مناطق کم ارتفاع و باتلاقی و مکان‌هایی با سیلاب دوره‌ای استفاده کنید.

درختان توپلو منبع غذایی مهمی برای حیات وحش هستند. بسیاری از گونه‌های پرندگان، از جمله بوقلمون‌های وحشی و اردک‌های چوبی، توت‌ها را می‌خورند و تعداد کمی از پستانداران مانند راکون و سنجاب نیز از این میوه لذت می‌برند. آهوی دم سفید در حال گشتن در شاخه های درخت است.

شرایط رشد درخت توپلو شامل آفتاب کامل یا سایه جزئی و خاک عمیق، اسیدی و یکنواخت مرطوب است. درختان کاشته شده در خاک قلیایی جوان می میرند. حتی اگر خاک مرطوب را ترجیح می دهند، دوره های کوتاهی از خشکسالی را تحمل می کنند. یکی از چیزهایی که آنها تحمل نمی کنند آلودگی است، چه در خاک باشد و چه در هوا، بنابراین بهتر است آنها را از محیط های شهری دور نگه دارید.

انواع درختان توپلو

آدامس سفید توپلودرخت (Nyssa ogeche 'Bartram') توسط محیط خود محدود شده است. این منطقه دارای محدوده بومی است که در اطراف شمال غربی فلوریدا در منطقه کم ارتفاعی قرار دارد که توسط سیستم رودخانه Chattahoochee تغذیه می شود. اگرچه در مناطق دیگر نیز رشد می کند، اما منطقه دیگری با غلظت گلوله های سفید برابر با این امتداد 100 مایلی (160 کیلومتری) در نزدیکی خلیج مکزیک پیدا نخواهید کرد. این منطقه به خاطر عسل توپلو با کیفیت بالا معروف است.

رایج ترین و آشناترین درختان توپلو، درختان صمغ سیاه توپلو (Nyssa sylvatica) هستند. این درختان در زمان بلوغ تا 80 فوت (24 متر) بلند می شوند. آنها معمولاً یک تنه 1.5 تا 3 فوتی (45 تا 90 سانتی متری) پهن و صاف دارند، اگرچه ممکن است گهگاه تنه شکافته را مشاهده کنید. برگها در تابستان براق و سبز روشن هستند و در پاییز چندین سایه دوست داشتنی قرمز، نارنجی، زرد و بنفش به خود می گیرند. این درخت در زمستان جالب می ماند زیرا شاخه های منظم و افقی آن نمای جذابی به آن می بخشد. پرندگانی که از درخت دیدن می‌کنند تا آخرین توت‌ها را تمیز کنند، به زمستان علاقه بیشتری می‌دهند.