انواع رایج خیار - انواع خیار برای باغ

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

اساساً دو نوع گیاه خیار وجود دارد، آنهایی که به صورت تازه مصرف می شوند (خرد کردن خیار) و آنهایی که برای ترشی کشت می شوند. با این حال، زیر چتر این دو نوع رایج خیار، انبوهی از انواع مختلف مناسب برای نیازهای رشد خود را خواهید یافت. برخی ممکن است صاف یا خاردار باشند، برخی ممکن است دانه های زیادی داشته باشند یا بسیار کمی داشته باشند، و برخی ممکن است در زیستگاه یا بوته گیرتر باشند. یادگیری کمی در مورد انواع مختلف خیار به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید کدام یک برای نیازهای شما مناسب است.

شرایط رشد برای انواع رایج خیار

چه برای پرورش انواع خیار برش یا ترشی، هر دو نوع گیاه خیار نیازهای یکسانی دارند. خیارها در خاک حاصلخیز و با زهکشی خوب و در معرض آفتاب کامل رشد می کنند. این سبزیجات فصل گرم را باید بعد از اینکه همه خطر یخبندان در منطقه شما برطرف شد و دمای خاک حداقل 60 تا 70 درجه فارنهایت (15 تا 21 درجه سانتیگراد) باشد، کاشته شوند.

بذرها معمولاً در تپه هایی با ۴ تا ۵ دانه در عمق یک اینچ (۲.۵ سانتی متر) کاشته می شوند. تپه‌های خیار باید با فاصله 3-5 فوت (91 سانتی‌متر تا 1.5 متر) در ردیف‌هایی با فاصله 1 تا 1.5 متری از هم قرار گیرند تا برای انواع تاک‌ها یا گونه‌های بوته‌های فضایی خیار به فاصله 3 فوت (91 سانتی‌متر) از هم قرار بگیرند. بینتپه ها و ردیف ها هنگامی که گیاهان چند برگ دارند، تپه را نازک کنید تا فقط چند گیاه شود.

اگر می خواهید در محصول خیار خود یک شروع سریع داشته باشید، 2 تا 3 هفته قبل از تاریخ کاشت واقعی بذرها را در داخل خانه شروع کنید. نهال ها را زمانی که حداقل دو برگ دارند، پیوند بزنید، اما مطمئن شوید که ابتدا آنها را سفت کنید.

انواع خیار

خیار ترشی معمولاً کوتاه‌تر از کیک‌های تکه‌شده هستند، طولی بین ۳ تا ۴ اینچ (۷.۵ تا ۱۰ سانتی‌متر) با پوست و خارهای نازک دارند. آنها اغلب دارای رنگ پوست مخطط با درجه بندی سبز تیره تا سبز روشن در انتهای شکوفه هستند. آنها معمولاً زودتر از عموزاده های برش دهنده خود برای برداشت آماده می شوند، اما برداشت آنها کوتاه تر است، حدود 7-10 روز.

خیارهای برشمیوه های طولانی تری دارند، حدود ۷ تا ۸ اینچ (۱۷.۵ تا ۲۰ سانتی متر)، و پوست ضخیم تری نسبت به انواع ترشی دارند. اغلب پوست آنها سبز تیره یکنواخت است، اگرچه برخی از ارقام دارای رنگ آمیزی هستند. آنها دیرتر از خیار شور میوه می دهند، اما مدت طولانی تری میوه می دهند، برای حدود 4-6 هفته. خیارهایی که در بقالی ها می بینید معمولا از این نوع خیار هستند. گاهی اوقات به عنوان خیار برش آمریکایی نامیده می شود، پوست ضخیم تر آنها حمل و نقل آنها را آسان تر می کند و نداشتن خار برای بسیاری از مصرف کنندگان جذاب تر است.

برخی افراد طبقه بندی سوم خیار را اضافه می کنند، خیار کوکتل. همانطور که ممکن است حدس زده باشید، اینها میوه های کوچک و با پوست نازک هستند که گاهی اوقات "خیار میان وعده" نامیده می شوند، زیرا به راحتی در چند لقمه ترد خورده می شوند.

انواع خیار

در میان برش و ترشیارقام بدون خار، پوست نازک و حتی بدون آروغ را خواهید دید.

خیارهای بدون آروغ به دلیل عدم توانایی آنها در ایجاد گاز انتخاب شده اند که برای برخی افراد می تواند بسیار ناراحت کننده باشد. کیک‌هایی که باعث ایجاد گاز در برخی افراد می‌شوند، سرشار از کوکوربیتاسین هستند، ترکیبات تلخی که در همه کدوها وجود دارد - خیار نیز از این قاعده مستثنی نیست. به نظر می رسد که گونه های بدون دانه و پوست نازک مقدار کوکوربیتاسین کمتری نسبت به همتایان خود دارند و به همین دلیل اغلب به آنها "بدون آروغ" می گویند.

گونه های زیادی از خیار وجود دارد که اغلب نام آنها به منطقه ای از جهان است که بیشتر کشت می شود.

• یکی از رایج ترین انواع خیار خیار انگلیسی یا اروپایی است. این کیک ها تقریباً بدون دانه، پوست نازک بدون خار و بلند (1-2 فوت طول) (30-61 سانتی متر) هستند. آنها به عنوان خیار "بدون آروغ" به بازار عرضه می شوند و در مقایسه با بسیاری از انواع دیگر طعم ملایمی دارند. از آنجا که آنها در خانه های گرم رشد می کنند، معمولا گران تر هستند.
• خیار ارمنی که به آن خیار مار یا خیار مار نیز می گویند، دارای میوه های بسیار بلند و پیچ خورده با سبز تیره، پوست نازک و نوارهای سبز کم رنگ به طول میوه است - که زرد می شود. و در زمان رسیدن معطر است و طعم ملایمی دارد.
• Kyuri یا خیار ، باریک، سبز تیره با برآمدگی های کوچک و پوست نازک هستند. آنها ترد و شیرین با دانه های ریز هستند. من سال گذشته آنها را بزرگ کردم و به شدت آنها را توصیه می کنم. آنها خوشمزه ترین خیار بودند که تا به حال خورده بودم و هفته ها میوه می دادند. این واریته زمانی بهترین عملکرد را داردیا به طور عمودی رشد می کند. خیارهای ژاپنی نیز گونه های «بدون آروغ» هستند.
• خیار کربی اغلب آنهایی هستند که به عنوان خیارشورهای تجاری می خرید. این خیارها معمولاً موم نشده و ترد و با پوست نازک با دانه های کوچک و ناچیز هستند.
• خیار لیمویی همانطور که از نام آن پیداست، به اندازه یک لیمو با پوست لیمویی کم رنگ است. با رسیدن این رقم، پوست به رنگ زرد طلایی با میوه هایی شیرین و ترد تبدیل می شود.
• خیارهای ایرانی (Sfran) شبیه خیارهای برش آمریکایی هستند اما کمی کوتاهتر و فشرده تر هستند. این کیک ها آبدار و ترد هستند. خیارهای ایرانی به اندازه کافی محکم هستند که در برابر حرارت مقاومت کنند و به طرز شگفت انگیزی در سرخ کردنی ریخته می شوند.