رزماری صورتی گل: رشد رزماری صورتی در باغ

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

بیشتر گیاهان رزماری دارای گلهای آبی تا بنفش هستند، اما گلهای رزماری صورتی گلدار نیستند. این زیبایی به آسانی رشد می‌کند، مانند عموزاده‌های آبی و ارغوانی‌اش، دارای همان ویژگی‌های معطر، اما با شکوفه‌های رنگی متفاوت است. آیا به پرورش رزماری با گل های صورتی فکر می کنید؟ برای اطلاعات در مورد رشد گیاهان رزماری صورتی ادامه مطلب را بخوانید.

گیاه رزماری گلدار صورتی

رزماری (Rosemarinus officinalis) درختچه ای معطر و همیشه سبز است که در تاریخ غرق شده است. رومیان و یونانیان باستان از رزماری استفاده می کردند و آن را با عشق به خدایان خود اروس و آفرودیت مرتبط می کردند. احتمالاً به دلیل طعم، عطر و طعم لذیذ و سهولت رشد آن را نیز دوست خواهید داشت.

رزماری از خانواده نعناعیان Labiatae است و بومی تپه های مدیترانه، پرتغال و شمال غربی اسپانیا است. در حالی که رزماری عمدتا در غذاهای آشپزی استفاده می شود، در زمان های قدیم، این گیاه با یادآوری، حافظه و وفاداری همراه بود. دانش‌آموزان رومی برای بهبود حافظه، شاخه‌های رزماری را در موهای خود می‌گذاشتند. زمانی نیز در تاج گل عروس بافته می شد تا زوج های جدید را به یاد عهد عروسی خود بیاورد. حتی گفته می شد که فقط یک لمس سبک رزماری می تواند باعث ناامیدی فرد در عشق شود.

صورتیرزماری گلدار (Rosmarinus officinalis var. roseus) عادتی نیمه گریه دار با برگ های کوچک سوزنی مانند و صمغی دارد. بدون هرس، رزماری گل صورتی به طور جذابی پخش می شود یا می توان آن را مرتب هرس کرد. شکوفه های صورتی کم رنگ از بهار تا تابستان شکوفا می شوند. ممکن است با نام‌هایی مانند «Majorca Pink،» «Majorca»، «Roseus،» یا «Roseus-Cozart» پیدا شود.

کشیدن رزماری صورتی

رزماری گل‌دار صورتی، مانند همه گیاهان رزماری، در آفتاب کامل رشد می‌کند و تا ۱۵ درجه فارنهایت (۹- درجه سانتی‌گراد) مقاوم و مقاوم به خشکی است. ارتفاع درختچه بسته به هرس به حدود سه فوت می رسد و نسبت به مناطق 8-11 USDA مقاوم است.

این گیاه زینتی معطر مشکلات آفت کمی دارد، اگرچه ممکن است مقصران معمولی (شته ها، شپشک های آردآلود، فلس ها و کنه های عنکبوتی) جذب آن شوند. پوسیدگی ریشه و بوتریتیس شایع‌ترین بیماری‌هایی هستند که رزماری را مبتلا می‌کنند، اما غیر از آن، این گیاه به بیماری‌های کمی حساس است. مشکل شماره یک که منجر به زوال گیاه یا حتی مرگ می شود آبیاری بیش از حد است.

هنگامی که گیاه ایجاد شد، به مراقبت بسیار کمی نیاز دارد. فقط زمانی آبیاری کنید که هوا بسیار خشک شده باشد.

گیاه را به دلخواه هرس کنید. برای برداشت برای استفاده در غذا، فقط 20 درصد رشد را در هر زمان مصرف کنید و قسمت های چوبی گیاه را نبرید مگر اینکه در حال هرس و شکل دادن به آن هستید. برای داشتن بهترین طعم، صبح ها قبل از اینکه گیاه گل دهد، شاخه ها را ببرید. سپس می توان شاخه ها را خشک کرد یا برگ ها را از ساقه چوبی جدا کرد و به صورت تازه استفاده کرد.