اطلاعات درخت سرو قرمز شرقی: رشد سروهای قرمز شرقی در منظره

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

سروهای قرمز شرقی که عمدتاً در ایالات متحده در شرق رشته کوه های راکی یافت می شوند، اعضای خانواده سرو هستند. این درختان همیشه سبز با اندازه متوسط، پناهگاهی عالی برای بسیاری از پرندگان و پستانداران در طول زمستان ایجاد می‌کنند و در ماه‌های بی‌نظیر، رنگ‌های عالی را در چشم‌انداز ایجاد می‌کنند. به پرورش سروهای قرمز شرقی علاقه دارید؟ مقاله زیر حاوی اطلاعاتی در مورد مراقبت از درخت سرو قرمز شرقی و سایر حقایق سرو قرمز شرقی است.

حقایق سرو سرخ شرقی

سروهای قرمز شرقی (Juniperus vinginiana) با نام‌های سرو، همیشه سبز ساوین، سیب سدر و سرو قرمز ویرجینیا نیز شناخته می‌شوند. شکل درختان به شکل یک هرم یا ستون با پوست مایل به خاکستری تا قهوه ای مایل به قرمز است. شاخ و برگ سبز آبی تا سبز و سوزنی است. مخروط‌های ماده و نر روی درخت‌های جداگانه قرار می‌گیرند.

درختان ماده دارای گلوله های آبی کوچکی هستند که شاخه ها - میوه را تزئین می کنند. در داخل میوه 1-4 دانه وجود دارد که توسط پرندگان پخش می شود. گلهای نامحسوس کوچک و سیخ دار هستند. درختان نر دارای مخروط های کاج به رنگ خرمایی ریز هستند که اندام های گرده آور درخت هستند. گرده گل در پایان زمستان از این اندام های ریز برای گرده افشانی ساختارهای ماده آزاد می شود. سروهای قرمزسپس در اوایل بهار گل دهید.

بومیان آمریکا از سرو قرمز برای بخور دادن یا سوزاندن در مراسم تطهیر استفاده می کردند. Blackfeet یک چای توت از سرو قرمز برای مبارزه با استفراغ درست کرد. همچنین برگها را در آب می جوشاندند و دم کرده حاصل را با سقز مخلوط می کردند که سپس برای تسکین روماتیسم و ورم مفاصل روی بدن مالیده می شد. شاین برگ ها را خیس می کرد و برای آرام کردن سرفه یا مشکلات گلو، چای می نوشید. یک چای نیز برای تسریع زایمان استفاده می شد. سایر بومیان آمریکا از سرو قرمز شرقی برای همه چیز از آسم، سرماخوردگی، اسهال، تب، ورم لوزه ها و ذات الریه استفاده می کردند. از معجون های موضعی نیز برای کاهش خونریزی استفاده شد. اطلاعات سرو قرمز شرقی را نیز می‌توان در فارماکوپه ایالات متحده از 1820-1894 برای استفاده به عنوان ادرارآور یافت.

سروهای قرمز را اغلب می توان به عنوان زینت در گورستان ها یافت. از این چوب برای مبلمان، صفحات، نرده ها و وسایل جدید استفاده می شود. هر دو میوه و شاخه های جوان نرم حاوی روغنی هستند که در داروها استفاده می شود. همانطور که گفته شد، بسیاری از پرندگان و پستانداران کوچک در طول ماه های زمستان به سرو برای سرپناه متکی هستند. شاخه های حساس نیز توسط پستانداران سم دار بزرگتر خورده می شوند. بسیاری از پرندگان، از جونکوها گرفته تا گنجشک‌ها، با میوه‌های سرو قرمز جشن می‌گیرند.

مراقبت از درخت سرو قرمز شرقی

رشد نهال سرو قرمز شرقی را اغلب می توان از یک نهالستان تهیه کرد یا اگر در منطقه شما رایج است، ممکن است بدون درخواست از دانه های ته نشین شده توسط پرندگان بیرون بیایند.

قلمه

سروهای قرمز را می توان از طریق قلمه نیز تکثیر کرد. قلمه ها باید در اواخر پاییز، زمستان یابهار که درخت خواب است و شیره آن کند شده است. سعی کنید قلمه را در اوایل صبح ببرید.

برای رشد یک سرو از قلمه، به یک قطعه 3 تا 6 اینچی (7.5-15 سانتی متر) از رشد سال جاری نیاز دارید. شاخه ای را انتخاب کنید که انعطاف پذیر و قهوه ای روشن باشد و آن را با زاویه 45 درجه ببرید. شاخ و برگ ها را از ته قلمه جدا کنید و آن را در یک حوله کاغذی مرطوب در یک سطل یخ بپیچید تا تا زمانی که آنها را بکارید سرد بماند. برنامه‌ریزی کنید که ظرف یک یا دو ساعت آنها را در زمین بیاورید.

گلدانی با اندازه متوسط را با مخلوط گلدانی بدون خاک پر کنید. قسمت بریده شده قلمه را به هورمون ریشه زایی آغشته کنید، مقدار اضافی آن را جدا کرده و قلمه را در مخلوط بدون خاک قرار دهید. مخلوط را در اطراف قلمه محکم کنید. گلدان را در یک کیسه پلاستیکی شفاف قرار دهید که با یک کراوات پیچشی بسته شده است. قلمه را در یک اتاق گرم با نور روشن اما غیر مستقیم نگهداری کنید. قلمه ها را هر روز با یک بطری اسپری مه پاش کنید و سپس کیسه ها را دوباره ببندید. در چهار هفته، قلمه ها را با کشیدن آرام آنها آزمایش کنید. اگر مقاومت کنند، روت کردن اتفاق افتاده است.

قلمه ها را پس از 3 ماه در گلدان هایی با خاک معمولی پیوند زده و آنها را به بیرون ببرید تا به تدریج سازگار شوند. سپس می توان آنها را در اواخر پاییز در باغ کاشت.

تکثیر بذر

تکثیر نهال های قرمز شرقی را می توان با بذر نیز انجام داد، اما احتمالاً زمان بیشتری خواهد برد. اگر عجله ندارید، در پاییز میوه جمع کنید. سعی کنید فقط توت های رسیده را بچینید و مقدار زیادی بچینید زیرا سرعت جوانه زنی بسیار ضعیف است. سپس دانه‌ها را می‌توان به‌عنوان توت یا دانه‌های تمیز شده ذخیره کرد.

برای رسیدن به دانه ها، آن را نرم کنیدمیوه با یک قطره مواد شوینده در مقداری آب. مواد شوینده به شناور شدن دانه ها در بالا کمک می کند. دانه های شناور را جمع کنید و بگذارید روی دستمال کاغذی خشک شوند. دانه های خشک شده را در ظرف در بسته در یخچال نگهداری کنید.

همچنین می توانید میوه را بگذارید تا خشک شود و بعد از چند روز دانه ها را از مخروط ها تکان دهید. سپس دانه ها را با مالش ملایم از هرگونه کثیفی یا زباله پاک کنید. از آب استفاده نکنید زیرا ممکن است دانه ها شروع به پوسیدگی کنند. آنها را در یخچال یا سایر مناطق تاریک بین 20 تا 40 درجه فارنهایت (6-4 درجه سانتیگراد) نگهداری کنید.

برای استفاده از سرمای طبیعی، بذرها را در پاییز بکارید. در غیر این صورت، بذرها ممکن است در بهار یا تابستان، پس از یک دوره طبقه بندی کاشته شوند. قبل از کاشت، بذرها را به مدت یک ماه طبقه بندی کنید. دانه ها را بین لایه های پیت ماس مرطوب شده قرار دهید. کل آن را در ظروف در بسته قرار دهید و در محلی که دمای آن بین 30 تا 40 درجه فارنهایت (-1-4 درجه سانتیگراد) باشد، نگهداری کنید. هنگامی که بذرها طبقه بندی شدند، بذرها را در بهار در عمق ¼ اینچ (0.5 سانتی متر) در خاک مرطوب بکارید.