اطلاعات درخت شاخ زرد - درباره آجیل درخت زرد هورن بدانید

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

اگر به پرماکالچر علاقه مند هستید یا آن را تمرین می کنید، ممکن است با درختان آجیل شاخ زرد آشنا باشید. یافتن افرادی که درختان شاخ زرد را در ایالات متحده پرورش می دهند نسبتاً غیرمعمول است و اگر چنین است، به احتمال زیاد به عنوان یک گیاه نمونه جمع آوری شده رشد می کنند، اما درختان آجیل شاخ زرد بسیار بیشتر هستند. برای اطلاع از اینکه درخت شاخ زرد چیست و سایر اطلاعات درخت شاخ زرد را بخوانید.

درخت شاخ زرد چیست؟

درختان شاخ زرد (Xanthoceras sorbifolium) درختچه های برگریز تا درختان کوچک (6-24 فوت ارتفاع) هستند که بومی شمال و شمال شرقی چین و کره هستند. شاخ و برگ کمی شبیه سماق به نظر می رسد و در سمت بالا سبز تیره براق و در قسمت زیرین کم رنگ تر است. شاخ‌های زرد در ماه مه یا ژوئن شکوفا می‌شوند.

میوه به دست آمده به شکل گرد تا گلابی است. این کپسول‌های میوه سبز رنگ هستند و به تدریج سیاه می‌شوند و به چهار محفظه در داخل تقسیم می‌شوند. این میوه می تواند به اندازه یک توپ تنیس باشد و حاوی 12 دانه براق و سیاه رنگ باشد. هنگامی که میوه می رسد، به سه قسمت تقسیم می شود و خمیر داخلی سفید اسفنجی و دانه های گرد و ارغوانی را نمایان می کند. برایدرخت برای تولید آجیل درخت شاخ زرد، برای رسیدن به گرده افشانی به بیش از یک درخت شاخ زرد در نزدیکی آن نیاز است.

پس چرا درختان خار زرد خیلی بیشتر از نمونه های کمیاب هستند؟ برگ ها، گل ها و دانه ها همگی خوراکی هستند. ظاهراً گفته می‌شود که دانه‌ها طعمی شبیه به آجیل ماکادمیا با بافت کمی مومی‌تر دارند.

اطلاعات درخت زردچوب

درختان شاخ زرد از دهه 1820 در روسیه کشت می شدند. آنها در سال 1833 توسط یک گیاه شناس آلمانی به نام Bunge نامگذاری شدند. جایی که نام لاتین آن مشتق شده است تا حدودی مورد بحث است - برخی منابع می گویند که از "sorbus" به معنای "خاکستر کوه" و "folium" یا برگ آمده است. یکی دیگر ادعا می کند که نام جنس از یونانی "xanthos" به معنای زرد و "keras" به معنای شاخ به دلیل وجود غدد بیرون زده شاخ مانند زرد رنگ بین گلبرگ ها گرفته شده است.

در هر دو مورد، جنس Xanthoceras تنها از یک گونه مشتق شده است، اگرچه درختان خار زرد را ممکن است تحت نام های بسیار دیگری نیز پیدا کنید. درختان زردچوبه به دلیل دانه های خوراکی به نام های شاخ زرد، شاخ زرد برگ براق، درختچه سنبل، بوته ذرت بو داده و ماکادمیا شمالی نیز شناخته می شوند.

درختان خار زرد در سال 1866 از طریق چین به فرانسه آورده شدند و در آنجا بخشی از مجموعه باغچه های گیاهان در پاریس شدند. اندکی پس از آن، درختان خار زرد به آمریکای شمالی آورده شدند. در حال حاضر، خار زرد برای استفاده به عنوان سوخت زیستی و با دلایل موجه کشت می شود. یک منبع بیان کرد که میوه درخت زردچوبه از 40 درصد روغن تشکیل شده است و دانه آن به تنهایی 72 درصد روغن است!

روش درختان خار زرد

خار زرد را می توان در مناطق 4-7 USDA کشت کرد. آنها از طریق بذر یا قلمه ریشه، دوباره با اطلاعات متغیر، تکثیر می شوند. برخی می گویند که بذر بدون درمان خاصی جوانه می زند و منابع دیگر بیان می کنند که بذر حداقل به 3 ماه طبقه بندی سرد نیاز دارد. درخت همچنین می تواند از طریق تقسیم مکنده ها در زمانی که گیاه خواب است تکثیر شود.

به نظر می رسد که خیساندن دانه این فرآیند را تسریع می کند. دانه را به مدت 24 ساعت خیس کنید و سپس پوسته دانه را جدا کنید یا از سمباده استفاده کنید و پوست را کمی بتراشید تا جایی که رنگ سفید، جنین را مشاهده کنید. مواظب باشید که خیلی به سمت پایین تراشیده و به جنین آسیب نرسانید. 12 ساعت دیگر خیس کنید و سپس در خاک مرطوب و با زهکشی خوب بکارید. جوانه زنی باید طی 4-7 روز رخ دهد.

هرچند خار زرد را تکثیر می کنید، مدت زیادی طول می کشد تا ایجاد شود. توجه داشته باشید که اگرچه اطلاعات کمی وجود دارد، درخت احتمالا ریشه بزرگی دارد. بدون شک به همین دلیل در گلدان ها خوب عمل نمی کند و باید در اسرع وقت به محل دائمی خود پیوند زده شود.

درختان خار زرد را در آفتاب کامل تا سایه روشن در خاکی با رطوبت متوسط بکارید (اگرچه پس از استقرار، خاک خشک را تحمل می کنند) با pH 5.5-8.5. یک نمونه نسبتاً بی مزه، خارهای زرد گیاهان نسبتاً مقاومی هستند، اگرچه باید از بادهای سرد محافظت شوند. در غیر این صورت، پس از ایجاد، خارهای زرد درختانی نسبتاً بدون نگهداری هستند، به استثنای حذف مکنده ها در مواردی.