انواع سنجد - برخی از انواع رایج سنجد کدامند

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

سنجد یکی از ساده ترین درختچه ها برای رشد است. نه تنها گیاهان جذابی هستند، بلکه گل‌های خوراکی و میوه‌ای سرشار از ویتامین‌های A، B و C می‌دهند. بوته‌های اروپای مرکزی و آمریکای شمالی معمولاً در کنار جاده‌ها، لبه‌های جنگل و مزارع متروک رشد می‌کنند. چه نوع گیاهان سنجد برای منطقه شما مناسب است؟

انواع سنجد

اخیراً انواع جدیدتری از سنجد به بازار معرفی شده است. این گونه های جدید بوته ای سنجد به دلیل ویژگی های زینتی خود پرورش داده شده اند. بنابراین اکنون نه تنها شکوفه‌های دوست‌داشتنی 8 تا 10 اینچی (10 تا 25 سانتی‌متری) و میوه‌های بنفش تیره پربار را دریافت می‌کنید، بلکه در برخی از انواع سنجد، شاخ و برگ‌های رنگارنگ را نیز دریافت می‌کنید.

دو نوع رایج ترین گیاه سنجد عبارتند از: سنجد اروپایی (Sambucus nigra) و سنجد آمریکایی (Sambucus canadensis).

• سنجد آمریکایی به طور وحشی در میان مزارع و مراتع رشد می کند. ارتفاع آن بین 10-12 فوت (3-3.7 متر) است و نسبت به مناطق سختی گیاه USDA 3-8 مقاوم است.
• گونه اروپایی به مناطق 4-8 USDA مقاوم است و به طور قابل توجهی بلندتر از گونه آمریکایی است. ارتفاع آن تا 20 فوت (6 متر) می رسد و زودتر گل می دهداز سنجد آمریکایی.

همچنین سنجد قرمز (Sambucus racemosa) وجود دارد که شبیه گونه آمریکایی است اما با یک تفاوت مهم. توت های درخشانی که تولید می کند سمی هستند.

باید دو نوع مختلف بوته ی اقاقی را در فاصله 18 متری از یکدیگر بکارید تا حداکثر تولید میوه را به دست آورید. بوته ها در سال دوم یا سوم شروع به تولید می کنند. همه سنجدها میوه تولید می کنند. با این حال، انواع سنجد آمریکایی بهتر از اروپایی هستند، که به دلیل شاخ و برگ دوست داشتنی آنها باید بیشتر کاشته شوند.

انواع الدربری

در زیر انواع رایج سنجد ارقام:

• "زیبایی" همانطور که از نامش پیداست، نمونه ای از انواع زینتی اروپایی است. دارای شاخ و برگ بنفش و شکوفه های صورتی است که بوی لیمو می دهد. از 6-8 فوت (1.8-2.4 متر) قد و عرض رشد خواهد کرد.
• "Black Lace" یکی دیگر از ارقام دیدنی اروپایی است که دارای شاخ و برگ های بنفش تیره و دندانه دار است. همچنین با گل های صورتی به 6-8 فوت می رسد و بسیار شبیه به افرای ژاپنی است.
• دو تا از قدیمی‌ترین و قوی‌ترین نوع سنجد، آدامز شماره ۱ و آدامز شماره ۲ هستند که خوشه‌های میوه و توت‌های بزرگی را تولید می‌کنند که در اوایل سپتامبر می‌رسند.
• یک تولیدکننده اولیه، "جانز" گونه ای آمریکایی است که تولید کننده پرباری نیز هست. این رقم برای تهیه ژله عالی است و با عصاهای 10 فوتی (3 متری) به 12 فوت (3.7 متر) بلند و عرض می رسد.
• "Nova"، یک گونه آمریکایی خود بارده دارای میوه های بزرگ و شیرین در درختچه ای کوچکتر 6 فوتی (1.8 متری) است. در حالی که خودمثمر ثمر، "Nova" با یک سنجد آمریکایی دیگر که در نزدیکی رشد می کند، رشد می کند.
• «Variegated» یک گونه اروپایی با شاخ و برگ سبز و سفید چشمگیر است. این تنوع را برای شاخ و برگ های جذاب پرورش دهید، نه توت ها. نسبت به سایر انواع سنجد کمتر تولید می کند.
• «اسکوشیا» توت‌های بسیار شیرین دارد اما بوته‌های کوچک‌تری نسبت به سایر سنجدها دارد.
• "York" یکی دیگر از گونه های آمریکایی است که بزرگترین توت ها را در بین همه انواع سنجد تولید می کند. برای اهداف گرده افشانی آن را با Nova جفت کنید. این فقط به حدود 6 فوت قد و عرض رشد می کند و در اواخر اوت بالغ می شود.