Storage Rot Of Sweet Potatoes: درباره پوسیدگی سیب زمینی شیرین پس از برداشت بدانید

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

سیب زمینی شیرین نه تنها در معرض انواع بیماری هایی است که در حین رشد باعث پوسیدگی می شوند، بلکه به پوسیدگی های ذخیره سازی سیب زمینی شیرین نیز حساس هستند. تعدادی از پاتوژن های باکتریایی و قارچی باعث پوسیدگی ذخیره سیب زمینی شیرین می شوند. مقاله زیر حاوی اطلاعاتی در مورد بیماری هایی است که می تواند منجر به پوسیدگی سیب زمینی شیرین پس از برداشت شود و نحوه کنترل پوسیدگی سیب زمینی شیرین در طول نگهداری.

Fusarium Sweet Potato Storage Rots

همانطور که گفته شد، عوامل بیماری‌زای متعددی وجود دارند که می‌توانند باعث پوسیدگی ذخیره‌سازی سیب‌زمینی شیرین شوند، اما بیماری‌های قارچی ناشی از فوزاریوم شایع‌ترین دلایل تلفات پس از برداشت هستند. پوسیدگی سطحی فوزاریوم و پوسیدگی ریشه فوزاریوم توسط قارچ فوزاریوم ایجاد می شود.

پوسیدگی سطح فوزاریوم - پوسیدگی سطح فوزاریوم در سیب زمینی شیرین ذخیره شده پس از برداشت رایج است. پوسیدگی سطحی همچنین ممکن است غده هایی را که در اثر آسیب مکانیکی، نماتدها، حشرات یا سایر آفات، قبل از برداشت آسیب دیده اند، مبتلا کند. این بیماری به صورت ضایعات قهوه ای، سفت و خشک روی ریشه ها ظاهر می شود. این ضایعات نسبتاً نزدیک به سطح ریشه می مانند. با ذخیره شدن غده، بافت اطراف ضایعه منقبض شده و خشک می شود و در نتیجه غده سخت و مومیایی شده ایجاد می شود. پوسیدگی سطحی بیشتر استزمانی که غده‌ها به صورت مکانیکی برداشت می‌شوند، زمانی که خاک سرد و مرطوب یا بیش از حد خشک است، شایع است.

پوسیدگی ریشه فوزاریوم - تشخیص پوسیدگی ریشه فوزاریوم کمی دشوارتر است زیرا بسیار شبیه پوسیدگی سطح فوزاریوم است. در واقع، گاهی اوقات پوسیدگی سطحی، پیش ساز پوسیدگی ریشه است. ضایعات پوسیدگی ریشه گرد، خالدار با حلقه های متحدالمرکز روشن و تیره است. برخلاف پوسیدگی سطحی، پوسیدگی ریشه تا عمق مرکز ریشه گسترش می‌یابد و در نهایت کل ریشه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ضایعه اسفنجی تر و مرطوب تر از بافت سالم است. هنگامی که پوسیدگی ریشه در انتهای غده شروع می شود، پوسیدگی انتهایی فوزاریوم نامیده می شود. مانند پوسیدگی سطحی، بافت عفونی در طول دوره ذخیره سازی منقبض، خشک و مومیایی می شود و عفونت از طریق زخم ها یا ترک های رشد رخ می دهد.

فوزاریوم می تواند سال ها در خاک بماند. پوسیدگی سطحی و ریشه هر دو می توانند به ریشه های ذخیره شده سالم سرایت کنند اگر توسط ابزارهای مکانیکی یا آفات آسیب ببینند. برای کاهش بروز بیماری فوزاریوم، بهداشت را خوب انجام دهید و ریشه ها را با احتیاط نگهداری کنید تا آسیب را به حداقل برسانید. نماتدهای گره ریشه و سایر حشرات را که می توانند به پوست سیب زمینی شیرین آسیب برسانند و فقط ریشه های عاری از بیماری گیاهی را که با قارچ کش درمان شده اند، کنترل کنید.

دیگر پوسیدگی های سیب زمینی شیرین

پوسیدگی نرم Rhizopus - یکی دیگر از بیماری های قارچی رایج، پوسیدگی نرم Rhizopus، توسط قارچ Rhyzopus stolonifer ایجاد می شود که به آن قارچ کپک نان نیز می گویند. عفونت و پوسیدگی ناشی از آن معمولا از یک یا هر دو انتهای ریشه شروع می شود. شرایط مرطوب باعث تقویت این بیماری می شود. سیب زمینی های آلوده نرم و خیس می شوند و می پوسنددر عرض چند روز سیب زمینی شیرین با رشد قارچ خاکستری/سیاه پوشیده می شود، که نشانه آشکاری از پوسیدگی نرم Rhizopus در مقابل سایر پوسیدگی های سیب زمینی شیرین است. این پوسیدگی همچنین با بویی همراه است که مگس‌های میوه را جذب می‌کند.

همانند فوزاریوم، هاگ ها می توانند در بقایای محصول و خاک برای مدت طولانی زنده بمانند و همچنین ریشه ها را از طریق زخم ها آلوده می کنند. ریشه ها زمانی که رطوبت نسبی 75 تا 85 درصد باشد و هر چه ریشه ها طولانی تری ذخیره شوند پس از برداشت بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. باز هم، غده ها را با احتیاط رفتار کنید تا از آسیبی که به عنوان دروازه ای برای بیماری عمل می کند، جلوگیری کنید. سیب زمینی شیرین را قبل از نگهداری خشک کنید و ریشه آن را در دمای 55 تا 60 درجه فارنهایت (13 تا 16 درجه سانتیگراد) نگهداری کنید.

پوسیدگی سیاه - بیماری های دیگر ممکن است منجر به پوسیدگی سیب زمینی شیرین پس از برداشت شود. پوسیدگی سیاه که توسط Ceratocystis fimbriata ایجاد می شود، نه تنها باعث پوسیدگی می شود، بلکه طعم تلخی به سیب زمینی شیرین می دهد. لکه های کوچک، گرد و قهوه ای تیره اولین نشانه پوسیدگی سیاه هستند. سپس این لکه ها بزرگ می شوند و با نمایان شدن ساختارهای قارچی قابل مشاهده تغییر رنگ می دهند. ریشه‌ها ممکن است در هنگام برداشت سالم به نظر برسند، اما پس از برداشت می‌پوسند، جایی که هاگ‌ها به طرز شگفت‌انگیزی تولید می‌شوند و می‌توانند به سرعت کل جعبه غده‌ها و همچنین هر چیزی را که با آنها در تماس است آلوده کنند.

باز هم، پاتوژن در خاک در بقایای محصول زنده می ماند. این بیماری را می توان با انجام تناوب زراعی، ضدعفونی کردن تجهیزات و درمان مناسب کنترل کرد. گیاهان را فقط از قلمه های سالم تکثیر کنید.

پوسیدگی سیاه جاوا - در مناطق جنوبی ایالات متحده، پوسیدگی سیاه جاوا، که توسط Diplodia gossypina ایجاد می شود، یکی از مخرب ترین است.انباری پوسیده می شود بافت های آلوده زرد تا قهوه ای مایل به قرمز می شوند و با پیشرفت بیماری سیاه می شوند. ناحیه پوسیده سفت و مرطوب است. ریشه های آلوده اغلب در عرض چند هفته کاملاً پوسیده می شوند، سپس مومیایی می شوند و سخت می شوند. این یکی دیگر از قارچ‌هایی است که سال‌ها در خاک یا بقایای محصول و همچنین روی تجهیزات سال به سال زنده می‌ماند.

همانند بیماری های قارچی فوق، پوسیدگی سیاه جاوا برای عفونت نیاز به زخم دارد. افزایش زمان نگهداری و/یا افزایش دما باعث تقویت بیماری می شود. مجدداً برای کنترل این بیماری، آسیب به سیب زمینی شیرین را به حداقل برسانید، روی ریشه های برداشت شده از قارچ کش استفاده کنید، غده ها را به درستی درمان کنید و سیب زمینی ها را در دمای 55 تا 60 درجه فارنهایت (13 تا 16 درجه سانتیگراد) با رطوبت نسبی 90 درصد نگهداری کنید..

پوسیدگی نرم باکتریایی، اسکورف، و پوسیدگی زغال چوب از دیگر پوسیدگی‌های پس از برداشت هستند که می‌توانند سیب‌زمینی شیرین را مبتلا کنند، اگرچه کمتر رایج است.