ویروس آبله آلو - مراقبت از گیاهان مبتلا به بیماری آبله آلو

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

آلوها و بستگان آنها مدت‌هاست که توسط بیماری‌ها و آفات مختلف درگیر بوده‌اند، اما تا سال ۱۹۹۹ بود که ویروس آبله آلو در گونه‌های Prunus آمریکای شمالی شناسایی شد. کنترل بیماری آبله آلو یک فرآیند طولانی در اروپا بوده است، جایی که در سال 1915 ظاهر شد. نبرد به تازگی در باغ ها و نهالستان های آمریکا آغاز شده است، جایی که شته ها این بیماری را بین گیاهان نزدیک به هم منتقل می کنند.

آله آلو چیست؟

آله آبله یک ویروس از جنس پوتی ویروس است که شامل چندین ویروس موزاییک شناخته شده است که سبزیجات باغ را آلوده می کند. به طور کلی فقط در فواصل کوتاه منتقل می شود، زیرا فقط برای چند دقیقه در داخل شته هایی که ویروس را منتقل می کنند، مانند هلو سبز و شته اسپیرآ زنده می ماند..

شته ها هنگامی که برگ های گیاه آلوده را برای یافتن منابع غذایی بالقوه کاوش می کنند، اما به جای ته نشین شدن برای تغذیه از گیاه حرکت می کنند، ویروس آبله آلو را پخش می کنند. این ممکن است باعث ایجاد چندین محل عفونت در یک درخت شود، یا در درختانی که نزدیک به هم کاشته شده‌اند عفونت در حال گسترش باشد.

آبله آلو نیز اغلب از طریق پیوند پخش می شود. هنگامی که گیاهان مبتلا به آبله آلو، از جمله گیلاس، بادام، هلو و آلو، در ابتدا به ویروس آبله آلو آلوده می شوند، علائم ممکن است تا سه سال پنهان بماند.یا بیشتر. در طول این مدت، درختان بی سر و صدا آلوده ممکن است برای ایجاد پیوندهای متعدد، گسترش ویروس به دور و دراز استفاده شوند.

درمان آبله آلو

هنگامی که درختی به آبله آلو مبتلا شود، هیچ راهی برای درمان آن وجود ندارد. آن درخت و هر درخت اطراف آن باید حذف شود تا از انتشار ویروس جلوگیری شود. علائم اغلب به تأخیر می افتد، اما حتی زمانی که ظاهر می شوند، پراکنده هستند و تشخیص را دشوار می کنند. به دنبال حلقه های تغییر رنگ در برگ ها و میوه ها یا شکسته شدن رنگ در گل های هلو زینتی، آلو و سایر گونه های آلو باشید.

بعید است که گونه بیمار Prunus شما تحت تأثیر این ویروس خاص قرار گیرد، مگر اینکه در یک منطقه قرنطینه ویروس آبله آلو، از جمله بخش‌هایی از انتاریو، کانادا، پنسیلوانیا و میشیگان زندگی کنید. با این حال، کنترل شته ها روی همه گیاهان به طور کلی عمل خوبی است، زیرا تغذیه آنها می تواند بیماری های دیگر را منتقل کند و باعث کاهش عمومی محوطه های آلوده شود.

هنگامی که شته ها شناسایی می شوند، کوبیدن آنها از گیاهان با شلنگ باغچه هر چند روز یک بار یا درمان هفتگی درختان آسیب دیده با روغن چریش یا صابون های حشره کش، تعداد آنها را کم نگه می دارد. حشرات مفید پس از شکسته شدن می توانند وارد شوند و کنترل منظمی داشته باشند، به شرطی که از استفاده از آفت کش های وسیع الطیف در نزدیکی خودداری کنید.