مراقبت از درخت منگوستین - نکاتی در مورد رشد درختان میوه منگوستین

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

درختان و گیاهان واقعاً شگفت انگیز بسیاری وجود دارند که بسیاری از ما هرگز نام آنها را نشنیده ایم زیرا آنها فقط در عرض های جغرافیایی خاصی رشد می کنند. یکی از این درختان ترنجبین نام دارد. ترنجبین چیست و آیا می توان درخت ترنجبین را تکثیر کرد؟

ترنجبین چیست؟

ترنجبین (Garcinia mangostana) یک درخت میوه واقعا گرمسیری است. مشخص نیست که درختان میوه ترنجبین از کجا منشا می گیرند، اما برخی حدس می زنند که پیدایش آن از جزایر سوندا و ملوکاس باشد. درختان وحشی را می توان در جنگل های Kemaman، مالایا یافت. این درخت در تایلند، ویتنام، برمه، فیلیپین و جنوب غربی هند کشت می شود. تلاش هایی برای کشت آن در ایالات متحده (در کالیفرنیا، هاوایی و فلوریدا)، هندوراس، استرالیا، مناطق گرمسیری آفریقا، جامائیکا، هند غربی و پورتوریکو با نتایج بسیار محدود انجام شده است.

درخت ترنجبین به کندی رشد می کند، در زیستگاه راست و با تاجی هرمی شکل است. ارتفاع این درخت بین 20 تا 82 فوت (6 تا 25 متر) با پوسته بیرونی تقریباً سیاه و پوسته پوسته و یک لاتکس صمغی و بسیار تلخ در داخل پوست رشد می کند. این درخت همیشه سبز دارای برگ های کوتاه ساقه ای و سبز تیره است که در بالای آن مستطیل و براق و در قسمت زیرین آن سبز مایل به زرد و کدر است. جدیدبرگها قرمز گلگون و مستطیلی هستند.

شکوفه ها 1 ½ -2 اینچ (3.8-4 سانتی متر) عرض دارند و ممکن است نر یا هرمافرودیت روی همان درخت باشند. گلهای نر در دسته های سه تا نه تایی در نوک شاخه ها قرار می گیرند. گوشتی، سبز با لکه های قرمز در خارج و قرمز مایل به زرد در داخل. آنها پرچم های زیادی دارند، اما بساک ها هیچ گرده ای ندارند. شکوفه‌های هرمافرودیت در نوک شاخه‌ها یافت می‌شوند و به رنگ سبز مایل به زرد با حاشیه قرمز هستند و عمر کوتاهی دارند.

میوه به دست آمده گرد، بنفش تیره تا ارغوانی مایل به قرمز، صاف و قطری حدود 1/3 تا 3 اینچ (3-8 سانتی متر) است. این میوه دارای یک گل سرخ قابل توجه در راس است که از چهار تا هشت مثلثی شکل و بقایای مسطح کلاله تشکیل شده است. گوشت آن سفید برفی، آبدار و نرم است و ممکن است حاوی دانه باشد یا نباشد. میوه منگوستین به دلیل طعم لذیذ، لذیذ و کمی اسیدی آن تحسین شده است. در واقع، میوه ترنجبین اغلب به عنوان "ملکه میوه های استوایی" نامیده می شود.

چگونه درختان میوه منگوستین را پرورش دهیم

پاسخ به "چگونه درختان میوه ترنجبین را پرورش دهیم" این است که احتمالاً نمی توانید. همانطور که قبلا ذکر شد، تلاش‌های زیادی برای تکثیر درخت در سرتاسر جهان با کمی شانس انجام شده است. این درخت استوایی دوست داشتنی کمی سخت است. دماهای زیر 40 درجه فارنهایت (4 درجه سانتیگراد) یا بالاتر از 100 درجه فارنهایت (37 درجه سانتیگراد) را تحمل نمی کند. حتی نهال های نهالستان در دمای 45 درجه فارنهایت (7 درجه سانتیگراد) از بین می روند.

منگوستین نسبت به ارتفاع، رطوبت حساس هستند و نیاز به بارندگی سالانه حداقل 50 اینچ (1 متر) بدون خشکسالی دارند. درختان در خاک ارگانیک عمیق و غنی رشد می کنند اما در آن زنده می مانندلوم شنی یا خاک رس حاوی مواد دوره. در حالی که آب ایستاده نهال ها را از بین می برد، ترنجبین های بالغ می توانند در مناطقی که ریشه های آن ها بیشتر سال با آب پوشانده شده است زنده بمانند و حتی رشد کنند. با این حال، آنها باید از بادهای شدید و پاشش نمک محافظت شوند. اساساً، هنگام رشد درختان میوه ترنجبین باید طوفان کاملی از اجزا وجود داشته باشد.

تکثیر از طریق بذر انجام می شود، اگرچه آزمایشاتی با پیوند انجام شده است. دانه‌ها واقعاً دانه‌های واقعی نیستند، بلکه غده‌های هیپولپه هستند، زیرا لقاح جنسی وجود نداشته است. بذرها باید پنج روز پس از خروج از میوه برای تکثیر استفاده شوند و در عرض 20-22 روز جوانه می زنند. نهال به دست آمده به دلیل ریشه طولانی و ظریف، اگر غیرممکن نباشد، پیوند دشوار است، بنابراین باید در منطقه ای شروع شود که حداقل چند سال قبل از اقدام برای پیوند باقی بماند. این درخت ممکن است در 7 تا 9 سالگی میوه دهد، اما معمولاً در سن 10-20 سالگی.

ترنجبین باید در فاصله 35-40 فوت (11-12 متر) از هم قرار گیرند و 30 روز قبل از کاشت در گودال های 4×4×4 ½ (1-2 متر) کاشته شوند که با مواد آلی غنی شده اند. درخت نیاز به یک سایت خوب آبیاری دارد. با این حال، آب و هوای خشک درست قبل از زمان گلدهی باعث تشکیل میوه بهتر می شود. درختان باید در سایه نیمه کاشته شوند و به طور منظم تغذیه شوند.

به دلیل لاتکس تلخی که از پوست تراوش می کند، ترنجبین به ندرت از آفات رنج می برد و اغلب مبتلا به بیماری نمی شود.