چگونگی از بین بردن خرچنگ - نکاتی برای کنترل علف های هرز گیاه خرچنگ

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

Burrushes گیاهانی آب دوست هستند که زیستگاه های بسیار خوبی برای پرندگان وحشی ایجاد می کنند، باکتری های مفید را در سیستم ریشه های در هم پیچیده خود به دام می اندازند و پوشش لانه سازی را برای باس و گل آبی ایجاد می کنند. آنها زیبایی معماری خاص خود را دارند و داستان کتاب مقدس موسی را به یاد می آورند.

علی رغم تمام این جزئیات جذاب، این گیاه می تواند به یک مزاحم تهاجمی تبدیل شود و موتور قایق ها را خراب کند، راه های آب را مسدود کند و گیاهان دیگر را خفه کند. همچنین در بسیاری از ایالت‌ها محافظت می‌شود، بنابراین مهم است که بدانیم چگونه بوته‌ها را بدون آسیب رساندن به زیستگاه طبیعی و حیات وحش از بین ببریم.

حقایق گیاه خرچنگ

بیشتر دوستداران طبیعت می توانند بوته را تشخیص دهند. خرچنگ ها جگرهایی هستند که برکه ها، دریاچه ها و نواحی ساحلی را مستعمره می کنند. هر دو نوع ساقه سخت و نرم وجود دارد. هر دو بخش مهمی از تنوع آبزیان هستند و معمولاً در آمریکای شمالی یافت می شوند.

گاهی اوقات، این گیاهان می توانند منطقه ای را غرق کنند و به دلیل اینکه پتانسیل علوفه کمی دارند، در دشت ها و علفزارهای سیل زده نامطلوب تلقی می شوند. وزارت منابع طبیعی فقط اجازه حذف علف های هرز گیاه خرچنگ را در مناطق کوچک برای دسترسی به دریاچه ها یا نهرها می دهد و قوانین خاصی دارد.در مورد اینکه چگونه می توان این کار را انجام داد.

خرچنگ ها می توانند در 3 تا 5 فوت (0.9 تا 1.5 متر) آب رشد کنند یا می توانند به عنوان گونه های ساحلی در لبه های زیستگاه های مرطوب رشد کنند. این جوجه ها همچنین می توانند در دوره های کوتاهی از خشکسالی و دمای سرد زنده بمانند. آنها از هر دو دانه و ساقه یا قطعات ریشه رشد می کنند، که هر کدام می توانند به سرعت در پایین دست پخش شوند و تمام قسمت های یک آبراه را مستعمره کنند.

علف‌های هرز گیاهی می‌توانند 5 تا 10 فوت (1.5 تا 3 متر) رشد کنند و در مرداب‌ها، باتلاق‌ها، شن‌ها یا میله‌های شن زنده بمانند. خرچنگ ساقه سخت در خاک سفت و شنی رشد می کند در حالی که ساقه نرم به لجن ضخیم و نرم برای زندگی نیاز دارد. خروس ظاهری به شکل ساقه لوله ای یا مثلثی سخت با برگ های باریک دارد.

برای بقا، یکی از جالب‌ترین حقایق گیاه خرچنگ، خوراکی بودن آن است. ساقه ها و شاخساره ها را به صورت خام یا پخته می خورند و ریشه و گل های نارس را می جوشانند. ریزوم ها را نیز می توان خشک کرد و در آرد کوبید.

چرا به کنترل Bulrush نیاز داریم؟

خرچنگ ساقه سخت بومی غرب آمریکای شمالی است و نباید در زیستگاه بومی خود به جز مناطق کوچکی که آبراهه ها باز می شود، حذف شود. سافت سام بومی اوراسیا، استرالیا، نیوزلند و برخی از مناطق آمریکای شمالی است. ممکن است در انواع خاصی از خاک تهاجمی تر شود و حتی می تواند در آب شور زنده بماند.

کنترل بوته در استخرها ممکن است برای باز نگه داشتن آن برای دام یا برای نیازهای آبیاری ضروری باشد. در دریاچه های کوچک، خرچنگ ممکن است مسیرهای قایق را ببندد و برای موتورها مشکل ایجاد کند. سهولت گسترش این گیاه نیز ممکن است نگران کننده باشد زیرا دیگر بومی های تحت تعقیب را دور می کندگونه.

کنترل خرچنگ در اکثر ایالت ها محدود است و در کانکتیکات در معرض تهدید و در پنسیلوانیا در معرض خطر است. برای وضعیت گیاهان و نکات توصیه شده حذف، با اداره منابع طبیعی ایالت خود تماس بگیرید.

چگونه بولرش را بکشیم

در آبراه های مدیریت شده، بوته با تنظیم سطح آب کنترل می شود. سطوح بالاتر گیاهان مستقر را تقویت می کند، در حالی که کاهش آب می تواند منجر به کاهش بوته شود. این می‌تواند منجر به استقرار گیاهان دیگر در غیاب آنها شود، مانند cattails، که ممکن است گونه‌های کمتر مطلوبی باشند.

در مناطقی که کاهش گیاه ضروری است، علف کش های ثبت شده در آب توصیه می شود. اینها باید با احتیاط استفاده شوند و تمام دستورالعمل های کاربردی برای جلوگیری از آسیب رساندن به حیات وحش رعایت شود. هنگامی که کاهش جمعیت کافی در منطقه داشتید، برش در زیر سطح آب، کنترل بوته ها را در حوضچه ها و توده های آبی کوچکتر فراهم می کند.