درمان سوختگی گلایولوس بوتریتیس - برای شادابی با بوتریتیس چه باید کرد

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

مرتبط با زنبق است و گاهی اوقات به خاطر خوشه های شکوفه هایش «نیلوفر شمشیری» نامیده می شود، گلایول گلی زیبا و چشمگیر چند ساله است که بسیاری از بسترها را درخشان می کند. متأسفانه بیماری هایی وجود دارند که می توانند به این گیاهان ضربه بزنند و آنها را برای یک فصل از بین ببرند.

بیماری گلادولوس بوتریتیس غیر معمول نیست، بنابراین دانستن علائم و نحوه مدیریت آنها برای گیاهان شما حیاتی است.

تشخیص بوتریتیس روی گلایول

Botrytis یک عفونت قارچی است که توسط Botrytis gladiolorum ایجاد می شود. به این عفونت پوسیدگی گردن یا بیماری بنه نیز می گویند. این قارچ بافت برگ، گل و بنه را آلوده کرده و به آن آسیب می رساند. بنه اندام ذخیره غده مانند ریشه گیاه است.

در بالای خاک احتمالاً ابتدا با مشاهده لکه‌هایی روی برگ‌ها و ساقه‌ها، گلادهای بوتریتیس را خواهید دید. لکه های برگ ناشی از بوتریت ممکن است کوچک، گرد و قرمز زنگ زده باشد. آنها ممکن است زرد تا قهوه ای یا لکه ها می توانند بزرگتر، بیضی شکل تر و با حاشیه قهوه ای قرمز باشند. همچنین به دنبال پوسیدگی در گردن ساقه گیاه، درست بالای خاک باشید.

گلها ابتدا با لکه های آغشته به آب روی گلبرگ ها علائم عفونت را نشان می دهند. ریزش در گلها سریع است و این لکه ها به سرعت به لزج و مرطوب با رشد قارچ مایل به خاکستری تبدیل می شوند.

بنه که زیر خاک است پوسیده می شودبا عفونت بوتریت نرم و اسفنجی می شود و اسکلرویت سیاه، بدن قارچ رشد می کند.

چگونه گلایولوس بوتریتیس را کنترل کنیم

سوختگی بوتریتیس گلایول ها را در سرتاسر جهان، هر کجا که کشت می شود، تحت تاثیر قرار می دهد. هنگام کاشت این گل، از بنه هایی استفاده کنید که از قبل درمان شده اند تا از ابتلا به بیماری در خاک خود جلوگیری کنید.

اگر این بیماری را در باغ خود داشته باشید، از طریق بنه های آلوده و مواد گیاهی پوسیده منتشر می شود. تمام مواد گیاهی آسیب دیده را از بین ببرید.

اگر نتوانسته‌اید از بیماری‌های گلایولوس بوتریتیس در گیاهان خود پیشگیری کنید، درمان گلایولوس بوتریتیس مستلزم استفاده از قارچ‌کش‌ها است. اداره محلی شما می تواند به شما در انتخاب و یادگیری نحوه استفاده از قارچ کش مناسب کمک کند. به طور کلی، بوتریت را می توان با کلروتالونیل، ایپرودیون، تیوفانات-متیل و مانکوزب مدیریت کرد.