بذرهای میراث باستانی: بذرهای باستانی که امروز جوانه می زنند

2024 نویسنده: Chloe Blomfield | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2023-12-15 23:53

دانه ها یکی از اجزای سازنده زندگی هستند. آنها مسئول زیبایی و فضل زمین ما هستند. آنها همچنین به طور قابل توجهی رواقی هستند، با دانه های باستانی که در سال های اخیر یافت شده و رشد کرده اند. بسیاری از این دانه های گذشته ده ها هزار سال قدمت دارند. دانه‌های میراث باستانی کلید حیاتی برای زندگی اجدادی و تکامل فلور سیاره هستند.

اگر درباره تاریخ کاشت روی بسته بذر خود نگران هستید، ممکن است نیازی به نگرانی نداشته باشید. دانشمندان بذرهایی را کشف کردند که هزاران سال قدمت دارند و در کنجکاوی خود موفق به جوانه زدن و کاشت برخی از آنها شدند. دانه‌های خرمای باستانی با قدمتی حدود 2000 سال از جذابیت‌های ویژه‌ای برخوردار هستند. همچنین چندین نمونه دیگر از دانه های باستانی جوانه زده و در حال مطالعه وجود دارد.

بذرهای میراث باستانی

اولین کاشت موفقیت آمیز بذر کشف شده در سال 2005 بود. یک گیاه اولیه از دانه های خرمای باستانی جوانه زد و رشد کرد. متوشالح نام داشت. این درخت رشد کرد و در نهایت انبوهی تولید کرد و گرده‌هایش را برای بارور کردن نخل‌های ماده مدرن برداشت کردند. چندین سال بعد، 6 بذر دیگر جوانه زدند که منجر به تولید 5 گیاه سالم شد. هر دانه برگرفته از آن زمان استطومارهای دریای مرده در دست خلق بودند.

بذرهای دیگر از گذشته

دانشمندان در سیبری انباری از دانه های گیاه Silene stenophylla را کشف کردند که رابطه نزدیکی با کمپیون با برگ های باریک مدرن است. در کمال تعجب آنها توانستند مواد گیاهی زنده را از دانه های آسیب دیده استخراج کنند. در نهایت این گیاهان جوانه زدند و رشد کردند تا گیاهان کاملاً بالغ شوند. هر گیاه گلهای کمی متفاوت داشت اما در غیر این صورت شکل یکسانی داشت. حتی بذر تولید کردند. تصور می‌شود که یخ‌های عمیق عمیق به حفظ ماده ژنتیکی کمک کرده است. بذرها در یک لانه سنجاب که 124 فوت (38 متر) زیر سطح زمین قرار داشت، کشف شد.

چه چیزی می توانیم از دانه های باستانی بیاموزیم؟

دانه های باستانی یافت شده و رشد یافته نه تنها یک کنجکاوی بلکه یک آزمایش یادگیری نیز هستند. با مطالعه DNA آنها، علم می تواند بفهمد که گیاهان چه سازگاری هایی انجام داده اند که به آنها اجازه می دهد تا این حد زنده بمانند. همچنین فرض بر این است که منجمد دائمی حاوی بسیاری از نمونه های گیاهی و جانوری منقرض شده است. از این میان، حیات گیاهی که زمانی وجود داشته است، می تواند احیا شود. مطالعه بیشتر این دانه ها می تواند منجر به تکنیک های جدید نگهداری و سازگاری گیاهان شود که می تواند به محصولات مدرن منتقل شود. چنین اکتشافاتی می تواند محصولات غذایی ما را ایمن تر و بهتر بقا کند. همچنین می‌توان آن را در خزانه‌های بذری که بخش عمده‌ای از فلور جهان حفظ شده است، استفاده کرد.